Blog

EERSTE POST

Hallo!

Wat leuk dat je ons eerste bericht bekijkt.

Vanaf vandaag is onze Roots reis blog online, wij
hopen jullie via deze weg op de hoogte te houden

van alle gebeurtenissen en ervaringen.

Het aftellen is inmiddels begonnen en het brengt

steeds meer spanning met zich mee, nog 17 dagen

en dan vliegen we al naar Zuid-Korea.

Omdat we over 17 dagen al/pas vliegen zal ik de aankomende 2 weken nog niet veel posten, maar vanaf 27 april kunnen jullie elke dag een nieuwe post verwachten. Ik hoop dan ook dat jullie deze met veel plezier gaan lezen.

Ik hoop dat ik jullie voor nu genoeg op de hoogte heb gebracht.

Jim

(Scroll door voor vrijdag 27 april!)

VRIJDAG 27 APRIL

Hallo weer allemaal,

Vandaag is het Koningsdag in Nederland, maar voor ons als gezin is het de dag dat wij naar Zuid-Korea vliegen en dat onze Rootsreis nu toch echt van start gaat. Afgelopen week was voor mij persoonlijk (Jim) een zware/emotionele week. En sinds vandaag begin ik pas echt te beseffen dat ik naar mijn geboorteland toe ga.

Het is nu 14:10 Nederlandse tijd en over ongeveer 2 uur vertrekken wij naar het vliegveld.

Vandaag hebben wij in eerste instantie rustig Koningsdag gevierd en zijn we ons aan het voorbereiden op de lange vlucht van 10 uur. De koffers zijn gepakt en alles staat gereed. Wij hebben gisteren onze laatste portie aardappelen gegeten en wij gaan nu het gevarieerde eten van de Aziatische keuken tegemoet.

Bedankt voor het lezen en tot morgen!

See you on the other side!

Jim

(Scroll door voor zaterdag 28 april!)

ZATERDAG 28 APRIL

Hallo allemaal!

Op het moment van schrijven is het hier (Seoul) 22:22 uur en in Nederland 15:22 uur.

Gisteren zijn wij naar Schiphol gereden en het vliegtuig naar Seoul ingestapt we gingen een 10,5 uur durende vlucht tegemoet. Maar voordat wij het vliegtuig in zijn gestapt hebben we natuurlijk onze ronde in de Tax Free Zone nog gemaakt.

Het vliegtuig had gelukkig een groot aanbod aan films en series zodat wij ons rijkelijk konden vermaken tijdens de reis. Ook was er voor goed en lekker eten gezorgd, dus aan luxe geen gebrek. Het enige wat natuurlijk erg lastig was, was het kunnen slapen. Geen van ons heeft een lange nachtrust gehad en dus kwamen wij allen uitgeput aan in Zuid-Korea.

Bij het verlaten van het vliegveld wachtte er een lieve Koreaanse man op ons welke ons na een zeer avontuurlijke rit keurig afleverde bij het Baiton Hotel in Seoul. In het hotel wachtten er wederom lieve Koreaanse mensen op ons en wij werden netjes geholpen. Nadat wij ons allemaal opgefrist hadden zijn wij een rondje gaan lopen door de buurt Dongdaemun, een buurt van de grote wereldstad Seoul.

Ik persoonlijk had/heb er een apart gevoel bij, ik kan er de vinger niet echt op leggen. Het is raar om ineens in je geboorteland te zijn. Het voelt een beetje als thuiskomen, het enige wat wel erg lastig is, is de taalbarrière.

Nadat wij ons rondje gelopen hadden besloten wij om bij een knus restaurantje te gaan dineren. Het restaurantje stond in het teken van de traditionele Koreaanse Barbecue. Het personeel was zeer gastvrij en lief. De bediende keek mij aan en vroeg: "Where do you come from?", ze herkende mijn Koreaanse uiterlijk maar kon natuurlijk de gekke Nederlandse taal niet plaatsen. Na het vertellen dat ik in Korea geboren ben bracht ze vele traditionele Koreaanse gerechtjes welke ik echt moest(!) proberen. We hebben uiteindelijk meer dan genoeg gegeten en een hele gezellige avond gehad.

(Scroll door voor zondag 29 april!)

ZONDAG 29 APRIL

Hi!

Vandaag zijn we in eerste instantie door de buurt gelopen. Het was erg mooi weer, rond de 25 graden. Na een tijdje gelopen te hebben kwamen wij bij het gemeentehuis van Seoul uit welke er ik prachtig uit zag. Na een aantal foto's te hebben gemaakt zag mama een kerk en aangezien het zondag was besloten wij om er een kijkje te nemen. Eenmaal aangekomen bleek er net een dienst te beginnen. Als spontane actie besloten wij om binnen te gaan kijken. We werden zeer gastvrij ontvangen. Nadat men ontdekt had dat ik niet een echte Koreaan was en ik verteld had dat ik geadopteerd ben en wij hier op onze Rootsreis zijn werden wij zeer gastvrij behandeld. Er werd een bank voor ons vrijgemaakt en bij de afkondiging werd er over ons verteld en werd er gevraagd of wij op wilden staan. Eenmaal opgestaan werden wij op het grote scherm geprojecteerd en werd er voor ons geklapt. Nu konden wij het niet meer maken om na 15 minuten op te staan en weg te lopen natuurlijk. Men gaf ons Engelstalige Bijbels en wij werden uitgenodigd voor een lunch met de hele gemeente. Nadat onze gastheer ons over zichzelf en de geschiedenis van de kerk had verteld, gaf hij ons tips over bezienswaardigheden die wij echt nog moesten zien. Zoals het oudste huis in Seoul: Korea House en een markt waar wij zeker wel 4 uur over heen zouden kunnen lopen: Dongdaemun Market.

Eenmaal van de markt af zijn wij bij een kruispunt beland. Deze kruising bevatte iAmsterdam achtige letters en daarnaast een groot en oud paleis. Na een fotoshoot bij de letters zijn we naar het paleis gegaan.

Nadat wij dit alles bezocht hadden, besloten wij om terug te gaan naar het hotel door gebruik te maken van de metro. Dit bleek niet zo'n goede keuze te zijn aangezien wij er in totaal meer dan een uur over hebben gedaan om ergens bij ons hotel in de buurt uit te komen. En dat terwijl het maar 20 minuutjes lopen was.

Toen wij het metrostation uitliepen zijn we teruggegaan naar het hotel met een taxi (de taxichauffeur heeft ons flink belazerd haha!). Na een uurtje besloten we om een restaurant te gaan zoeken. Onze zoektocht leidde ons langs dierenwinkels met honden en katten (niet om opgegeten te worden). Papa, Mama en Maylin vonden de leefomstandigheden van de dieren erg zielig en we besloten om er op de terugweg niet meer langs te lopen.

Uiteindelijk vonden we een Kip BBQ restaurant en daar hebben we heerlijk gegeten en goed gepraat over de gebeurtenissen en vooral mijn gevoel daarbij.

Ik moet zeggen dat ik het allemaal heel intensief ervaar omdat ik over alles nadenk en daarom ook mentaal erg moe word. Het is lastig maar tegelijkertijd ook erg makkelijk. Ik heb op 1 of andere manier nog niet helemaal door dat ik in mijn geboorteland ben. Wat ik erg mooi vind is dat iedereen mij hier wel als echte Koreaan herkend. Ik word door iedereen in het Koreaans aangesproken en mensen kijken raar op als ik Papa, Mama of Maylin een kus of iets dergelijks geef. Dit is eigenlijk best raar omdat ik verwachtte dat men mij als Westerling zou zien.

Dit was zondag 29 april!

Ik hoop dat het allemaal te begrijpen en fijn om te lezen was,

Jim

(Scroll door voor maandag 30 april!)

MAANDAG 30 APRIL

Hallo allemaal!

Fijn dat je deze post weer leest, vandaag zijn we op Maylin's verzoek naar N Seoul Tower gegaan. Deze toren staat bovenop een berg in Seoul. In eerste instantie keek ik (Jim) er erg tegenop aangezien het plan eerst was om lopend (!) naar deze toren toe te gaan. Gelukkig zijn we daar op teruggekomen. Uiteindelijk besloten wij om met een taxi + shuttle bus naar de N Seoul Tower te gaan. Eenmaal aangekomen keken wij onze ogen al uit; erg mooi uitzicht en een mooie omgeving. Na een tijdje rond te hebben gelopen viel ons oog op een lang hek met vele sloten er aan. Het was een prachtig beeld, het mooie uitzicht gecombineerd met de mooie slotenreeks. Wij besloten om ook een slotje te kopen en om dat daar bij te hangen. Papa, Mama & Maylin hebben in de toren genoten van Starbucks en ikzelf heb er heerlijk kunnen lunchen.

NAMDAEMUN MARKET

Daarna zijn wij weer in de bus gestapt en naar Seoul Square gegaan, nadat wij het gevoel verwerkt hadden dat wij verdwaald waren, belandden wij op een grote markt. Veel kraampjes/winkels verkochten; tassen, schoenen, riemen, lampen, horloges, sokken, zonnebrillen, etc. het was zeer indrukwekkend en misschien zelfs wel een beetje apart. Het geheel gaf mij een erg raar gevoel en riep een aantal vragen bij mij op zoals: Als ik niet geadopteerd was, had ik hier dan gewerkt? of was dit dan de buurt geweest waar ik zou hebben gewoond?

Nadat wij de markt over waren geweest gingen wij op zoek naar een goed restaurant, na lang, erg lang zoeken, kwamen we in een wijkje waar wij gisteren nog verdwaald waren. Hier liepen we even rond en uiteindelijk belandden wij bij The Beerking. Papa en ik bestelden een soort tap en samen met Mama en Maylin bestelden we ons eten. (veel gerechten zijn hier voor meerdere personen.) We verbaasden ons er eigenlijk over hoe vol het restaurant zat voor een maandagavond.

Nadat wij uitgegeten waren zijn we rustig te voet teruggegaan naar het hotel. Eenmaal aangekomen besloten wij om vroeg te gaan slapen aangezien we morgen de wekker op 06:10 uur hebben staan. Waar we naartoe gaan, blijf voor nu nog een verassing tot de volgende post. Inmiddels is het hier 22:55 uur dus ik ga ook maar slapen, of tenminste een poging wagen aangezien mijn gedachten momenteel alle kanten opgaan...

Slaaplekker,

Jim

DINSDAG 1 MEI

Goedenavond allen,

Het heeft even geduurd voordat ik weer iets plaatste, mijn excuses, afgelopen dagen zijn erg vermoeiend, lang en emotioneel geweest.

Vandaag zijn we naar the Demilitarized Zone of te wel: het DMZ, geweest. Dit is het gebied tussen Zuid- en Noord-Korea. Zoals het woord zegt, zijn hier geen militairen aanwezig. Het begon allemaal om 7:30 uur. Dit is de tijd waarop onze tourbus vertrok vanaf ons hotel. Helaas waren wij de eersten die werden opgepikt, ik zeg helaas omdat wij op het laatst nog een halfuur konden wachten op 2 Koreaanse laatkomers. Voor de mensen thuis, te laat komen zit misschien wel in het Koreaanse bloed ;) Toen we uiteindelijk de bus vol hadden vertrokken we richting "The 3rd Tunnel", dit is 1 van de 4 ontdekte tunnels welke door Noord-Koreaanse soldaten gegraven zijn. Het was heel indrukwekkend om te zien dat zij nog zo lang pogingen hebben gedaan om ondergronds tunnels te graven om zo bij Seoul uit te kunnen komen. Het mooie was ook dat wij zelf toegang kregen tot de tunnel, na de lange afdaling, het stoten van ons hoofd en het nat worden kwamen wij aan bij het "einde" van de tunnel. Vanaf hier konden wij door een heel klein raampje zien hoe de tunnel doorliep richting Noord-Korea. In de tunnels waren vele gaten, deze gaten werden gebruikt om dynamietstaven in te stoppen. Het was hier helaas niet toegestaan om foto's en/of filmpjes te maken.

Gelukkig is er zoals jullie weten inmiddels weer een soort van vrede gesloten tussen de 2 landen.

Na de klim terug gingen we door naar "The Dora Observatory", tijdens onze reis richting het observatiegebied vertelde onze gids veel over de geschiedenis en de gewoonten van de beide landen. Feitjes waarin ik mijzelf nog net verdiept heb en welke toch voor Nederlandse begrippen erg bijzonder zijn. Zoals dat men in Zuid-Korea 2 jaar dienstplicht heeft maar dat dat in Noord-Korea 12-14 jaar lang duurt(!) en dat er 30.000 uit Noord-Korea gevlucht zijn om in Zuid-Korea te gaan wonen.

Inmiddels zijn we gearriveerd bij het observatiegebied. Het was er erg druk omdat er vandaag ook een nationale feestdag is. Nadat wij ons door de menigte heen hadden geworsteld kwamen we voor een groot landschap te staan. Eigenlijk viel er niet veel bijzonders te zien. Het enige bijzondere is, is dat als je over het feit nadenkt dat 2 landen nog zo met elkaar omgaan terwijl burgers eigenlijk weer een eenheid willen zijn en dat er over vrede gesproken wordt, dat men dan nog steeds zo'n zonde, zo'n scheiding, nodig hebben. En dat het nog kan in deze tijd.

Na een tijdje hadden wij een verrekijker bemachtigd. Als je goed keek kon je 2 vlaggenmasten zien, en je raad het al, 1 met de Zuid-Koreaanse vlag en 1 met de Noord-Koreaanse vlag. Noord-Korea heeft de strijd om de vlaggenmasten gewonnen aangezien deze vlag een stuk hoger wappert dan die van Zuid-Korea.

Na 20 minuten te hebben gekeken zijn we doorgereisd naar Dorasan Station. Een station wat erg modern en schoon was. Dit omdat deze natuurlijk nooit gebruikt wordt aangezien deze met Noord-Korea verbonden is. Ook is er de verbinding naar China en Rusland. Deze trein werd overigens wel gebruikt door Kim Jong Un tijdens zijn laatste reis naar China.

Nadat we hier een stempel van Pyeongchang hadden ontvangen zijn we teruggereisd naar de binnenstad van Seoul. Het was er erg druk aangezien er demonstraties in volle gang waren. Eenmaal aangekomen in een restaurantje in een achterbuurtje hebben we prima geluncht.

Na de lunch en het bedanken van onze gids, zijn we naar een markt gegaan en hebben daar nog even wat rondgekeken. Aangezien we allemaal erg moe waren van de Tour zijn we naar het hotel gegaan om uit te rusten en om daarna wat te gaan eten. Tijdens het eten vroeg mama wat ik morgen wou gaan doen en zij stelde voor of ik misschien toch nog naar mijn kindertehuis toe zou willen gaan. Na even nadenken kreeg ik toch het gevoel dat toch maar te gaan omdat ik toch wel het gevoel heb dat ik er nu klaar voor ben.

Toen we ons eten op hadden zijn we rond gaan kijken in de stad of we ergens een bar of café konden vinden helaas konden we op deze mooie dinsdagavond niks vinden en besloten we om een karaoke bar in te gaan. Het bleek er erg leuk te zijn en de service was goed, enige minpuntje was dat iedereen Koreaans sprak maar na 5 minuutjes proberen snapten we hoe alles werkte. Uiteindelijk hebben we, ondanks dat we geen bar konden vinden, alsnog een erg leuke avond gehad.

Dit was het weer voor vandaag,

Oet môrn of te wel, tot morgen!

WOENSDAG 2 MEI

D-DAY JIM

Hallo weer allemaal,

Vandaag begon ik (Jim) de dag met uitslapen, ik ben erg moe en ik merk dat het niet alleen komt van de vele activiteiten maar dat ik naast dat ik fysiek een beetje moe ben, ik mentaal erg moe ben.

Na het uitslapen zijn we met de metro richting mijn kindertehuis gegaan, het was een reis van ongeveer 35 minuten van ons hotel. Toen we eenmaal aankwamen moesten we nog "8"minuten lopen. Na het vragen van de weg aan een niet-Engels sprekende Koreaan kwamen we ergens uit, waarvan we zeker wisten dat het daar niet was. Na nog 10 minuten rond te hebben gelopen besloot ik toch maar om een gebouw binnen te lopen en om daar de weg te vragen. Wij waren op zoek naar de Korea Social Service (KSS), we hadden het getroffen want dit bleek een gebouw te zijn van de KSS. Maar ik was vrijwel meteen teleurgesteld toen ik eenmaal echt binnen was. Een lieve en behulpzame man gaf ons een rondleiding en het bleek een soort Sociaal Werk te zijn. Er zaten allemaal mensen met een verstandelijke beperking welke kleding aan het produceren waren. Nadat ik 15 keer had gevraagd of hij misschien wist of er nog een ander KSS gebouw in de vorm van een kindertehuis was, schoot er een andere man te hulp. Gelukkig schoot hij te hulp want de moed was inmiddels al in mijn schoenen gezonken en ik dacht dat ik een grote fout begaan was om mijn kindertehuis op te gaan zoeken.

Toen deze man te hulp schoot, zei hij dat er zeker nog een kindertehuis was en dat dat gebouw zo'n 5 minuten lopen van dit gebouw was. Hij wees ons de weg en na eventjes zoeken vonden wij een klein gebouw met daarop de tekst:

KSS

Korea Social Service

Ik weet niet of Papa, Mama en Maylin het zagen, maar er gingen op dat moment verschillende emoties door mij heen; opluchting, vreugde, enthousiasme, nieuwsgierigheid en natuurlijk bouwde er zich een hoop spanning op.

Ik liep naar binnen en ik vroeg of dit het kindertehuis was, een vrouw van zo'n 70 jaar oud, antwoordde met ja en liet ons allen binnen. Op dat moment had ik even een rilling over mijn rug en ik slaakte een zucht van opluchting.

Ze nam ons mee naar een kamertje en gaf aan dat ze zich had kunnen voorbereiden als ik een afspraak had gemaakt. Nadat ik had verteld dat ik er eerst niet klaar voor was, wat het doel van onze reis was en dat ik van gedachten veranderde gedurende de reis snapte ze het. Na nog even gepraat te hebben vroeg ze mij naar mijn Koreaanse naam en het jaar waarin papa en mama mij hadden geadopteerd. Even later kwam ze terug met mijn bestanden en op het moment dat zij mijn babyfoto's en foto's met papa en mama tevoorschijn haalde, knapte ik. Zo lang heb ik mezelf voorgehouden dat ik het boek ADOPTIE af had gesloten. En zo lang heb ik niet meer echt over dat dat belangrijke deel uit mijn leven gepraat. En dan in 1 keer komt alles er uit; alle emoties en verwachtingen. Er knapte gewoon iets, iets wat Jim, Jim heeft gemaakt komt op eens heel dichtbij. Het gevoel wat op dat moment door mij heen ging, is onbeschrijflijk. In eens besef je dat je in je geboorteland bent, dat je in je kindertehuis bent, dat je biologische ouders je hier naartoe hebben gebracht, alles komt in eens heel dichtbij. En dat brak mij.

Nadat ik was "bijgekomen", had ik het gevoel dat er een last van mijn schouders afgevallen was. Misschien dat ik het boek ADOPTIE nu echt af kan gaan sluiten, of dat ik dat misschien helemaal niet wil. Veel vragen worden beantwoord en er ontstaan veel nieuwe vragen.

Na een impliciete vraag of ik misschien mijn biologische ouders nog zou kunnen vinden, beantwoordde de vraag mijn vraag met dat de mogelijkheid er zeker is. Maar de kans blijft klein, ze zouden politie en dergelijke in kunnen schakelen om ze op te sporen maar dan nog blijft het moeilijk. Dit omdat zij misschien nepnamen op hebben gegeven of dat ze mij helemaal niet willen zien. Maar het is en blijft natuurlijk iets waarvoor zij zich schamen en dus daarom niks van mij willen weten. Ze hebben een "nieuw"leven zonder mij.

Helaas is er niks meer van mijn kindertehuis over behalve het gebouw waar wij in waren, dit omdat er geen kinderen meer ter adoptie worden gesteld. Na een korte tour door het kleine gebouw liet ze een schaalmodel van het oude kindertehuis zien. Dit was ook erg indrukwekkend en ik ben niet eerlijk als ik zeg dat ik niet volschoot. Het is toch raar om te zien (ook al is het een schaalmodel) waar je als baby'tje gelegen hebt.

Toen we hier uitgekeken waren overhandigde zij ons cadeau tasjes met Koreaanse waaiers en mokken van het Kindertehuis.

Na een kort afscheid en enkele foto's zijn we terug gegaan naar de metro en ons hotel. Ik was er erg stil van en ik merkte tijdens het typen van dit verhaal dat ik weer een aantal keren heb moeten slikken. Je kunt zeggen dat het wat me gedaan heeft en dat ik er zeker geen spijt van heb gehad. Voor mij is dit toch de week van spontane acties en verassingen geweest.

WOENSDAG 2 MEI 2018, EEN DAG OM NOOIT TE VERGETEN

Na het aankomen bij het hotel zijn we nog even het centrum in gegaan om souvenirs te halen en om wat te eten. Nadat we hierin geslaagd waren zijn we teruggegaan naar het hotel en zijn we vroeg ons nest in gegaan aangezien we morgen weer vroeg moeten vliegen want dan gaan we naar Wuhan, China.

(aangezien ik dit pas 2 dagen na het gebeuren typ, kan ik zeggen dat ik niet erg goed geslapen heb. Rara hoe komt dat...

DONDERDAG 3 MEI

CHINA, WUHAN

Het is 5:30 uur, en daar gingen we hoor, ik had de ogen half dicht (zover ik dat kan) en een aardig ochtendhumeurtje. Na een uurtje rijden kwamen we aan op Incheon Airport en na wat gegeten te hebben kon onze reis naar China beginnen. Het avontuur van Maylin.

Het vliegtuig zat voor 60% vol dus het was gelukkig niet erg druk in het vliegtuig. We stegen rustig op en de 3 uur durende reis naar Wuhan kon beginnen. Het grappige was dat, niet alleen Maylin, maar ook ik in het Chinees aangesproken werd. In eerste instantie dacht ik dat ze mij ook als Chinees zagen, maar later bleek dat ze gewoon bijna allemaal geen Engels kunnen spreken. Tijdens de vlucht kregen we ons ontbijt voorgeschoteld, deze bestond uit rijst met varkensvlees en spinazie, lekker wakker worden dus...

We kwamen veilig aan en we werden opgewacht door onze gids en tolk: Mevrouw Way, makkelijk te onthouden: This Way, that Way en every Way is goed. Het was ongeveer een uur rijden naar het hotel en dus hadden wij genoeg te zien tijdens deze rit. Wat ons erg opviel was dat er in Wuhan veel meer appartementen staan dan in Seoul. In Seoul staan meer hotels dan appartementen (tenminste, zo lijkt het) dan in Wuhan, hier in Wuhan is het juist andersom. Het hotel geeft ons een mooi uitzicht over de stad en onze kamers zijn aangrenzend met een tussendeur, wat erg handig is.

Na ons aankomen in het hotel en het nodige rusten zijn we gaan lopen door de buurt. Wederom veel winkels maar eigenlijk geen markten te bekennen. Na zo'n 1,5 uur te hebben rondgelopen zijn we naar een tempel gegaan welke Maylin graag wou bezoeken. Het was een oude en traditionele tempel met daarin verwerkt een boksschool en vegetarisch restaurant.

Een kaartje kostte 10 Yen (€1,32) , voor dat geld zagen we een grote, prachtige tempel en mensen die het geloof nog steeds hier aan het beoefenen waren.

Na het bezoek aan de tempel zijn we gaan eten in ons hotel. Het was erg lekker en ook meer dan genoeg. Wat wel heel lastig is/was, is dat er zelfs hier geen Engels gesproken word. Na het eten zijn we naar de kamer gegaan en ben ik zelf om 19:30 uur al in slaap gevallen en is de rest rond 22:00 uur op 1 oor gegaan.

Dit was de post voor de donderdag,

Jim

VRIJDAG 4 MEI

D-DAY MAYLIN

Goedemiddag/avond allemaal (hier is het 22:40 uur),

Way had ons gevraagd om vandaag 9:00 uur klaar te staan. Ik had inmiddels het klokje rond geslapen, na het klaarmaken gingen we aan het ontbijt. Het buffet was 3 à 4 keer zo groot dan het buffet in Seoul. Alleen hier was ook 3/4 van het buffet warm. Na een goed ontbijt zijn we naar beneden gegaan en daar stonden Way en onze taxi chauffeur ons al op te wachten. De reis naar Maylin haar kindertehuis zou zo'n 2 uur duren. Toen we eenmaal de stad uitreden ben ik af en toe in slaap gevallen maar ik heb wel veel van het landschap om ons heen gezien.

Je merkte echt dat we naar het boerengedeelte reden. Veel rijstvelden en veel meer groen, het was een erg mooi landschap. De huizen werden minder mooi en er stonden ook minder huizen. We reden nog langs de plek waar een ongeluk gebeurd was, er lag een vrachtwagen in de berm. Zo'n 10 kilometer van het kindertehuis werden de wegen slechter en het gebied was omringd met vele bergen en water.

Er was een hek voor het kindertehuis en we werden binnen gelaten door een man die Maylin haar naam, Li Jia Xin (Li komt van de naam van de oude directeur, Jia komt van de plaatsnaam en Xin is een erg vrolijke naam), herkende van vroeger. Toen we eenmaal binnen waren werden we door een delegatie van 10 mannen ontvangen. Na een korte groet en hand moesten we meteen met zijn allen op de foto. (er was zelfs een fotograaf aanwezig). Na de foto's liepen we het kindertehuis binnen, in het kindertehuis verblijven momenteel zo'n 70 oudere geestelijke beperkten, 5 kinderen welke ook geestelijk beperkt zijn en 1 gezonde baby welke al geadopteerd is. Het functioneert nu dus meer als een opvang voor geestelijk beperkten.

Tijdens de rondleiding gingen wij nog even bij de baby naar binnen, zij is op dezelfde plek als Maylin te vondeling gelegd. Maylin vond het erg bijzonder om dat zo te zien. We zijn nog naar een klein speelkamertje gelopen en daarna zijn we weer naar buiten gelopen.

Dit alles herkende papa niet, het bleek allemaal nieuw gebouwd te zijn. Na een wandeling door een park voor het kindertehuis, welke een mooi uitzicht bood over 1 van de 3 meren die aansluit op een grote rivier. Toen zijn we naar het oude gedeelte gelopen, dit herkende papa wel. De auto's werden opgehaald en we reden naar boven toe, de plek waar Maylin in het bamboe is gelegd. Het was voor ons allemaal heel bijzonder. Het mooie was ook dat een aantal van de mannen Maylin nog herkende van vroeger. De oude directeur uit Maylin haar tijd vertelde ons dat Maylin haar vroeger al papa noemde.

Na hier stil te hebben gestaan zijn we naar het park van de "Two Sisters" gereden. We liepen naar binnen en er was een man op een soort fluit aan het spelen. Toen wij daar naartoe liepen hield de cameraman die hem filmde ons tegen en vroeg ons of wij er bij wilden gaan staan. Later bleek dat we op de nationale tv hier in China zijn vertoond. Hij heeft ons voor ongeveer 10 minuten gefilmd.

Tegelijkertijd werd er alvast lunch voor ons besteld. Eenmaal uit het park zijn we naar het restaurant gegaan, de naam van het restaurant luid in het Engels: "Never Forget".

We hebben hier met zijn allen gegeten en het was er erg gezellig. We hebben veel uitgewisseld betreft herinneringen maar ook over de verschillen tussen Nederland en China.

Ook vertelde de oude directeur dat hij overal waar Maylin was, hij ook was en herkende mij ook nog van de overdracht, toen was ik 4 jaar oud. 1 van de medewerkers van toen vertelde dat hij Maylin gevonden had.

Toen we klaar waren met lunchen reden we nog naar 1 plek toe, hier ontvingen Maylin en ik een cadeautje: de fluit waar de man in dat park ook op speelde. Het is een bekend plaatselijk instrument en Maylin begon er meteen op te spelen.

Op al deze plaatsen werden er vele foto's door iedereen, maar vooral door de fotograaf, gemaakt. Maylin kreeg erg veel aandacht en we werden behandeld alsof we Royal Family waren. Een ieder die Maylin kent weet dat Maylin niet van veel aandacht houd, dus Maylin was erg stil gedurende de hele tour.

ZATERDAG 5 MEI
CULTURELE DAG

Hallo weer allemaal,

We begonnen de dag met een bezoek aan het Museum van Marquis Yi of Zeng. Het museum stond in het teken van een ontdekte tombe. In deze tombe zijn vele dingen gevonden zoals: wapens, kleren, kisten, juwelen, potten en pannen. Maar het belangrijkste waren de gevonden instrumenten. Nadat we de originele instrumenten bekeken hadden in het museum zijn we naar een theaterzaal gegaan om daar een optreden te bekijken. Tijdens dit optreden werden de instrumenten (replica’s) bespeeld die wij even daarvoor bekeken hadden in het museum. Er waren 3 mensen in ons gezin die dit alles als erg interessant ervoeren. En 1 iemand vond dat eigenlijk totaal niet. Ik zal verder geen namen noemen.

Na ons bezoek aan het museum zijn we gaan lunchen. De lunches die wij hier voorgeschoteld krijgen, staan voor ons gelijk aan een goed diner. We hebben goed gegeten en er werd goed voor ons gezorgd.

Na de lunch zijn we doorgegaan naar East Lake, een groot meer/park waar veel te zien was. Het was weekend en mooi weer dus het was er ook erg druk. Het had wel een beetje wat weg van Giethoorn, er voeren veel bootjes en er waren veel Chinezen met camera’s. Er waren ook verscheidene vijvers met mooie koi karpers aanwezig. We keken er onze ogen uit en na lange tijd bij deze vijvers rond te hebben gelopen zijn we weer teruggegaan naar de taxi.

Eenmaal in ons hotel besloten wij om naar het 1e deel van Wuhan te gaan om daar over marktjes en door de winkelstraten te lopen. Maylin wilde graag Chinese kleding kijken en nee, daar bedoeld ze niet de kleding mee waarin het labeltje Made in China in staat, maar echte traditionele kleding. Maylin keek haar ogen uit en zag vele mooie en leuke jurkjes. Maylin is er helaas na 2 uur zoeken niet in geslaagd om een leuk jurkje te kunnen vinden. *zucht. Gelukkig heeft ze nog wel 2 hoesjes voor haar telefoon kunnen scoren op de markt. Uiteraard staan er op beide hoesjes katten.

We besloten er een einde aan te breien en zijn richting ons hotel gegaan. We zijn ons bed in gegaan aangezien we morgen weer vroeg uit de veren moeten voor ons bezoek aan de Yellow Crane Tower.

Slaaplekker allen,

Jim

ZONDAG 6 MEI

Terwijl vele jongeren in Nederland nog van Bevrijdingsdag aan het genieten waren, ging voor ons de wekker al weer. Vandaag was onze vrije dag en we besloten om naar de Yellow Crane Tower te gaan. Helaas was het niet zulk mooi weer als gisteren aangezien de regen met bakken uit de lucht viel.

Na het ontbijt zijn we op zoek gegaan naar een taxi. Na een korte zoektocht reden we naar de Yellow Crane Tower. Maylin en ik kregen studentenkorting (bedankt Way) en eenmaal binnen zijn we in een soort verlengde golfkar gestapt en reden we naar boven toe om daar de Yellow Crane Tower aan te treffen. Na zo ongeveer 20 trappen te hebben beklommen kwamen wij op de bovenste verdieping aan. Het bood ons een mooi uitzicht over het park en over de stad. Vanaf deze verdieping hebben we een aantal foto’s gemaakt en dat herhaalde zich naar mate wij telkens een verdieping lager gingen. Eenmaal beneden hebben we daar nog rondgelopen en gepraat over de herinneringen die dit bezoek met zich meebracht. Papa en mama vertelden dat toen zij Maylin kregen, zij met ons en de rest van de adoptiegezinnen, deze toren hebben bezocht. Destijds met Maylin in een buggy en een zeer ondeugende Jim. Dan is het toch mooi dat we dat 14 jaar later weer kunnen en mogen meemaken met zijn vieren. En eigenlijk is er vrij weinig veranderd sinds toen. Maylin is nog steeds zo lief en vrolijk en ik, ja ik ben eigenlijk nog steeds ondeugend 😉.

Eenmaal uit het park zijn we richting een adresje gegaan die onze gids ons gegeven had. Het bleek een grote eetmarkt te zijn met allerlei eten en drinken. Het zag er aan de ene kant smakelijk uit en aan de andere kant ook helemaal niet. Alles ligt in de buitenlucht en de markt had gewoon een beetje een smerige sfeer.

We vervolgden onze dag met een korte taxirit naar een klein en rustig dorpje. Het was er erg rustig en dat was verrassend aangenaam. Na een week door allerlei mierennesten te hebben gelopen kunnen jullie je vast voorstellen dat het erg fijn is om eventjes in een rustige en stille omgeving rond te lopen. Toen we eventjes door het dorpje heen hadden gelopen viel ons oog op een knus restaurantje. Hier beschikten ze gelukkig over iets anders dan het Chinese bier en er stonden verschillende niet-Chinese gerechten op het menu. Papa bestelde een flesje Heineken en maakte deze open met zijn ring. Onze serveerster gilde kort en begon te lachen, had ze nog nooit gezien. Ik bestelde een Malibu Cola, Maylin water en mama een cappuccino. Ook bestelden we 2 pizza’s en wafels met ijs. Het duurde vrij lang voordat alles arriveerde maar het was heerlijk om even weer een stukje thuis te proeven. Papa bestelde nog een biertje en dit keer besloot de serveerster om het openen te filmen, haha. We hebben er nog even gezeten en zijn toen nog even door een achterbuurtje gelopen. Hier was een markt met allerlei levende dieren. Vissen, slangen, kikkers, kreeften, kippen met kop, etc. er hing een zeer onaangename sfeer. De lucht die er hing was ook niet al te fijn. Mama besloot niet voor niets om na een minuut of 2 het tempo op te schroeven zodat we nog net niet de markt afrenden.

Eenmaal terug bij het hotel besloten we om even uit te rusten. Maylin ging tussen papa en mama in liggen en toen ik een kwartiertje later niks meer hoorde zag ik ze alle drie voor pampus liggen. Erg lief en schattig beeld. Toen iedereen weer een beetje ontwaakt was besloten we om toch nog bij het Japanse restaurant in ons hotel te gaan dineren. Het was gezellig en we hebben goed gegeten. Maar ook hier kon niemand Engels spreken. We hopen dat dat vanaf morgen in Beijing anders is. Het is lastig communiceren op deze manier. Gelukkig vonden we onze weg in Wuhan en beschikten we over een goede gids die ons veel op weg heeft geholpen.

Zojuist hebben we de koffers ingepakt want morgen gaan we om 10:40 met de Bullet Train naar Beijing, als we daar aankomen zijn we 5 uur en 1200 kilometer verder.

Voor nu slaaplekker en tot morgen,

Jim

MAANDAG 7 MEI

Hallo allen,

Vandaag zijn we naar Beijing toe gereisd. Eenmaal aangekomen op het station werden we opgewacht door onze nieuwe gids en chauffeur: Kathy (Chen) en Lee. Na 20 minuten gereisd te hebben kwamen we aan bij ons hotel. Het is een prima hotel met slechte WiFi. Dit is dan ook de reden dat er bij de vorige 2, deze en de komende posts weinig foto's bijgevoegd zijn.

Na even uitgerust te hebben in ons hotel zijn we een stukje gaan lopen om een restaurantje te zoeken. Na een korte zoektocht kwamen we bij een groot restaurant die goed vol zat. Nadat onze bediende ons een Engels menu overhandigde bestelden we ons eten en drinken. Na een prima maaltijd besloten we terug te gaan naar ons hotel om daar op tijd te gaan slapen.

Dat was het voor de maandag, deze is wat korter maar de volgende zal weer wat langer zijn! :)

Jim

DINSDAG 8 MEI

Goedenavond allen,

Het uitrusten wat we gisteren van plan waren is wederom goed gelukt. Ik heb weer eens het klokje rond geslapen en de rest heeft zo'n 9 uur slaap gehad. Na een goed ontbijt zijn we bij Kathy en Lee in de auto gestapt om in 1,5 uur naar The Great Wall (Chinese Muur) te rijden. Eenmaal aangekomen besloten we om met een soort skilift naar boven te gaan. Dit omdat we anders 50 minuten zouden moeten lopen om überhaupt bij de Chinese Muur aan te komen.

Eenmaal boven hadden we een prachtig uitzicht! We zaten midden in de bergen en het geheel was erg rustgevend. Het deel waar wij liepen beschikt over 2 unieke features. De muur werd aan beide kanten omringd door hoog opgetrokken muren, waar bij andere delen maar 1 kant zo'n hoge muur heeft en 1 kant lager is. Ook heeft dit deel zijtakken van de muur.

Na een aantal afdalingen, beklimmingen en heeeel veel foto's zijn we weer naar beneden gegaan om in een restaurantje verderop te gaan lunchen. De lunch was goed verzorgd en leek erg op de Chinese lunches die wij eerder deze reis al genuttigd hebben. Eenmaal uitgegeten stapten we weer in de taxi om 1,5 te rijden naar het Summer Palace.

Toen we bij het Summer Palace aankwamen had iedereen tijdens de reis, inclusief de gids, eventjes de luiken gesloten. We kwamen binnen in een traditioneel ogende omgeving. Veel oude gebouwtjes en beelden. Toen we verder liepen zagen we een prachtig meer welke door de mensen zelf is aangelegd. De gids vertelde ons veel over de verhalen achter de mooie schilderingen en huizen. Het zag er allemaal erg mooi uit en het was een prachtige omgeving.

Eenmaal uit het Paleis reed de taxichauffeur ons weer terug naar ons hotel. Het was inmiddels 17:30 en we besloten om wederom naar een marktje te gaan. Het was een erg mooie markt in een groot gebouw. We hebben even rondgestruind en hebben een aantal souvenirs gekocht. De prijzen begonnen allemaal erg hoog maar met afdingen zaten we snel op 75% onder de vraagprijs. De markt sloot om 19:30 uur.

We hadden allemaal niet erge honger maar hadden wel zin in een kleine hap dus besloten we om nog even wat te eten bij de McDonald's. Gelukkig hadden we hier betere WiFi dus iedereen checkte hun Social Media nog even en toen we daar klaar mee waren zijn we weer naar huis gegaan.

Inmiddels is het hier 21:49 uur en zijn we weer in het hotel. De WiFi is iets beter nu dus vandaar dat ik weer post.

Slaaplekker alvast,

Jim

9 & 10 MEI 2018

9 mei

Hallo allemaal,

De laatste dagen breken aan en we gaan de komende dagen nog spenderen als toeristen. Vandaag hebben we een markt bezocht. De markt bestond uit 7 verdiepingen met allerlei artikelen. Er werden tassen, t-shirts, schoenen, sieraden, etc. verkocht. Niks is hier te gek. Allemaal 1:1 producten werden er verkocht en ik moet zeggen, het is inderdaad amper van echt te onderscheiden. Merken als: Louis Vuitton, Michael Kors, Adidas, Nike, Gucci, Calvin Klein, etc. je werd er nog net niet mee doodgegooid.

Nadat we wel klaar waren met alle drukte in het markt gebouw zijn we op zoek gegaan naar een eettentje. Er zaten veel Westerse eettentjes op loopafstand van de markt en we besloten om bij een Italiaans restaurant te gaan eten. We hebben er goed gegeten en zijn na het nuttigen van onze maaltijd teruggegaan naar het hotel.

In het hotel hebben we ons klaargemaakt omdat we naar een Indoor circus toegingen. Het was een erg mooie show gevuld met gevarieerde acts. De acrobatiek acts waren erg mooi.

Na de show zijn we naar het hotel gegaan omdat ons de volgende dag de Forbidden City en het Plein van de Hemelse Vrede stonden te wachten.

10 mei

We begonnen de dag met een goed ontbijt en een flink ochtendhumeur. De vele activiteiten, vluchten en uren slaaptekort begonnen hun tol te eisen. We waren allen erg moe en voor mij gold dat ik emotioneel ook op was, de tank was leeg.

Met een chagrijnige Jim en vermoeide Maylin, papa en mama zijn we toch maar op weg gegaan naar de Forbidden City en het Plein van de Hemelse Vrede. Eenmaal aangekomen moesten we eerst nog zorgen dat we binnenkwamen. Na 1 security check moesten we nog een eeuwigheid wachten op de volgende check en eenmaal binnen konden we over de koppen lopen, zo druk was het. Er was dus ook weinig van het plein te zien.

Toen we de Forbidden City in gingen was het niet minder druk, misschien nog wel drukker. Bij de ingang ging er nog een Chinees met papa op de foto omdat ze niet vaak zo'n lange man zien. Toen ik dat meemaakte kon er toch nog een kleine lach van af.

De Verboden Stad was erg indrukwekkend. Tenminste, het eerste deel, vanaf daar leek erg geen einde aan te komen. Maylin vond het overigens fantastisch. Overal moesten foto's van gemaakt worden. En ik moet eerlijk zeggen, het zag er ook wel vet uit. Mooie oude gebouwen, tuinen en tempels.

Toen we uit de Verboden Stad waren, besloten we om terug te gaan naar het hotel om daar te gaan eten. Het eten was wederom goed en we hebben daar nog nagepraat over de reis en de hele belevenis.

Eenmaal uitgegeten hebben we onze koffers ingepakt en zijn we vroeg ons bed ingedoken. Dit omdat we de volgende dag weer naar Nederland vliegen.

11 MEI 2018

Vandaag zijn we teruggevlogen naar Nederland. Het was een aangename vlucht en de 9,5 uur vlogen voorbij. ;) Eenmaal terug in Nederlands was dat toch wel een rare gewaarwording. Alles is in 1 keer weer vlak en plat, waar dat in Zuid-Korea en China juist het tegenovergestelde was.

Na 1,5 uur rijden waren we weer terug in ons oude vertrouwde dorpje en werden we(Maylin vooral) herenigd met Floortje. Het was fijn om weer thuis te zijn en om de lieve kaartjes te lezen die men ons geschreven had.

AFLSUITING

Nu we terug zijn willen wij jullie via deze weg bedanken voor het lezen van onze blog en het meeleven met onze bijzondere ervaringen. Het was erg mooi om alle lieve en mooie berichten vanuit Nederland te lezen en daar wil ik jullie dan ook zeker voor bedanken. Ook wil ik iedereen bedanken voor de lieve en mooie kaartjes die wij ontvangen hebben, erg lief en attent.

De reis heeft mij op 1 of andere manier een bepaalde rust in mij gegeven. Ik ben deze reis ingegaan met vrij weinig verwachtingen en was niet van plan om naar mijn kindertehuis te gaan. Gedurende de reis is dat veranderd en ik ben blij dat we alsnog mijn kindertehuis hebben bezocht. Het is allemaal zo raar, ik dacht altijd dat ik adoptie afgesloten had en dat ik de fase van vragen achter me had gelaten. Ik dacht er nooit meer aan en sprak er eigenlijk nog amper over. Gelukkig heb ik op deze manier een hoofdstuk af kunnen sluiten en tegelijkertijd begint er een nieuw hoofdstuk. Vele vragen zijn beantwoord en er zijn veel vragen bijgekomen.

De reis in haar geheel is een emotionele rollercoaster geweest en ik denk dat ik voor ons allen spreek als ik zeg dat we nog wel een tijdje nodig hebben om het te verwerken. Het bijhouden van de blog heeft mij ook erg geholpen, de gevoelens en gedachten waar ik mee zat kon ik bij papa en mama kwijt maar ik kon het ook van me afschrijven. Wat misschien wel voor een soort van opluchting zorgde.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet had verwacht dat er zoveel mensen met ons zouden meeleven. We waren blij verrast dat er zoveel mensen positief reageerden op de posts en onze acties op de voet hebben gevolgd.

Nogmaals heel erg bedankt en veel liefs,

Willem, Berna, Maylin en Jim Hendriks